Peuter wil niet slapen

Daar gaan we weer, het zoveelste blog over slapen. Jaaaa wij hebben eindelijk ook een tijdperk dat Sigi moeilijk doet met slapen. Dacht je lekker de avond vrij te hebben en te kunnen doen wat je wilt, hoor je het volgende: mamaaaaaa snik snik.

Slaap konijntje slaap
Oke, ik mag van geluk spreken dat Sigi zo’n twee jaar super lief is gaan slapen. Lekker in badje, flesje melk, verhaaltje, bij mij een heel lang verhaaltje want ik vind het zelf zo leuk en wil altijd weten hoe het eindigt en dan daarna een liedje. Het liedjes is 90% van de tijd ‘slaap konijntje slaap’. Dit is onze variant gezien het feit dat wij twee konijnen hebben. Slaap lekker schatje en ik kon doen wat ik wilde. Lekker buiten wat drinken met de buren, nog even werken, douchen of als Ramon thuis was naar mijn paardjes. Maar nu sinds een paar weken is het tij gekeerd.

Bewustwording
Ik wijt het aan het stukje bewustwording. Sigi een een stoere dude maar heel gevoelig. Kinderen pikken super veel op, vaak ook onbewust. Pieter Post was ineens heel eng. Hij had het al 10x gezien maar nu ineens dikke tranen omdat er een sneeuwbal op het spoor lag terwijl de trein naderde. Ik heb hem uit moeten leggen dat ze ging helpen en toen uiteindelijk de botsing was voorkomen werd hij pas rustig.

Gevaarlijk op de trap
Meneer klom de laatste tijd in zijn slaapzak uit zijn bed. En hij zei elke keer tipi bed. Dat is het bed wat we op het oog hadden om te gaan kopen. Uiteindelijk het bed gekocht en hij wilde daar in. Er leek een last van zijn schouders te vallen. Trots op zijn bed. Eigenlijk ging hij goed slapen. Na een paar dagen begon hij weer moeilijk te doen. De slaapzak moest uit. Ik was er blij om want elke keer dat omhoog geloop in die slaapzak is levensgevaarlijk. Voor de mensen die ons huis niet kennen, het is omgekeerd. De begane grond is slaapkamer, eerste verdieping keuken en op zolder de woonkamer. Prima met zijn tweeen maar met een kleine is het niet zo handig. Goed, meneer dus in zijn slaapzak de trap op… gelukkig wilde hij dus geen slaapzak meer. Hierna gelukkig veilig de trap op.

Tactiek van terug leggen
Helemaal mislukt natuurlijk het terugleggen. Ik ben er 1,5 uur mee bezig geweest en wat had ik, een kind compleet over de zeik. Niet zo handig. Ik ben uiteindelijk bij hem gaan zitten en hij deed gelijk zijn ogen dicht en sliep binnen een paar minuten. *zucht*. Ik kan hem niet negeren want hij komt gewoon helemaal naar zolder. Dus terugleggen werkt niet, streng toespreken niet, afwisselen tussen papa en mama niet, afspraken maken niet, in ons bed slapen niet, bedenk het zo gek, het lukt niet.

Van voeten masseren naar het is maar een fase
Uiteindelijk ben ik de dag met hem uitgebreid gaan doornemen in bed en heb ik zijn voeten gemasseerd. Vanaf toen kan ik gaan douchen als hij op bed ligt. 7 van de 10x valt hij lekker in slaap.
Als hij nog niet slaapt na mijn doucheritueel of wanneer ik niet ga douchen en ik loop de trap op naar zolder dan begint hij weer met huilen en zwaar in paniek. Ik mag wel in de keuken zijn, op de 1e verdieping. Hij wil mij dicht bij zich hebben. En dat is niet zo handig. Oke, het is maar een fase. We gaan zien hoe het loopt. Als ik hem nog duidelijker kan uitleggen waar we zijn en hoe tijd werkt etc. dan gaat het vast lukken. Tot nu toe lijkt alles een fase. Elke keer als ik denk: “pfff, zucht, steun kreun, hou ik dit nog vol????” is het ineens voorbij. Dus ik focus mij nu op lekker douchen en opruimen. Als hij hierna nog niet slaapt dan zit ik er even bij en daarna heb ik een heel relaxte avond. #ikvindhetgoed

Hou vol lieve mom’s, het komt goed.

Liefs,