Facebook

Begrijp je kind

jan 21, 2021

Denk je dat je je kind begrijpt? Ik kan nog niet meepraten over mijn eigen kind in een wat oudere leeftijd maar wel van baby tot peuter. Zoals ik om mij heen hoor is het een zeer uitdagende leeftijd. De eerste paar jaar zijn pittig. Wennen aan het ouderschap maar ook aan de omgang met je kiddo.

In het begin maakt je kindje alleen geluidjes en huilt. Lachen kan er soms snel al bijkomen en daarna gaan ze je nadoen. Wat zou er toch al in die hoofdjes omgaan?

Soms ben ik als moeder met een eigen bedrijf zo druk, ik moet van alles doen en ben dan ook vaak moe. Het runnen van een huishouden vind ik pittig. Daarnaast wil ik wel een powermom zijn die ook nog eens het beste uit mijn kind wil halen en hem ook het beste wil geven. Wanneer dat even niet lukt omdat Sigi helemaal door het dolle heen is of omdat hij huilt dan weet ik het soms even niet. Dan zie ik niet wat er aan de hand is. Sigi is over all een super heerlijk kind die lekker zelf kan spelen, lief is, behulpzaam en ook nog eens enorm sportief en sterk. Dat sportieve vind ik leuk omdat wij (Ramon en ik) van oorsprong sportdocenten zijn.
Ik schrijf dit stuk in de hem en zijn vorm omdat Sigi mijn zoontje is. Heb je een dochter, lees dan haar of zij.

Kijken zonder beinvloeden en doen waar je je goed bij voelt
Je kind begrijpen begint met het kijken naar je kind. Kijken zonder te beinvloeden. Wat doet hij? Hoe reageert hij op dingen? Met wie speelt hij? Hoe reageert hij op mensen? Wat vind hij lekker? Eigenlijk komen we dan al heel snel bij zijn eigen ‘ik’. Als baby wanneer ze net uit de buik zijn hebben ze al een eigen mening. Ze weten al of ze iets lekker vinden of niet, of ze iets fijn vinden en wat ze mooi vinden. Ja dit is nog basaal maar het is wel een feit. Je kunt elke baby hetzelfde behandelen maar dat gaat niet werken. Zo zei iedereen dat wij Sigi niet zoveel bij ons in bed moesten nemen met slapen. Wij vonden het heerlijk en hij ook. We hebben gaan slaaptekort gehad met Sigi. En uiteindelijk hebben we hem overdag in zijn eigen kamertje gelegd en langzaam ook in de avond. Alles is zonder problemen verlopen (even los van de doorkomende tandjes, verandering in bewustwording etc). Volg als ouder je gevoel en kijk naar je kind is mijn eerste tip.

Samen met Natasja van de Vrede – Intuïtief-coach bij Your Innerpeace – heb ik dit blog opgezet.
Om even kort Natasja te introduceren, ze werkt als Intuïtief-coach op spiritueel vlak en met haar paarden die ze inzet tijdens o.a. paardencoachsessies en meditaties. Natasja communiceert met dieren, kinderen en dit is zo fijn! Ik ben blij wanneer ik haar kan opbellen als er iets is met mijn dieren of wanneer ik Sigi beter wil begrijpen.

Na ons momentje sparren kwamen we onder andere op de punten spiegelen, ruimte voor eigen ontwikkeling, tegen de muur aanlopen, huilen mag en prikkels.

Ruimte voor eigen ontwikkeling
Het is zo belangrijk voor een kindje dat er ruimte is voor zijn eigen ontwikkeling. Dat hij zelf kan ontdekken en dat hij zelf tegen muren aanloopt. Ja dat kan frustrerend zijn maar ook zo mooi. Ze ontdekken zelf mogelijkheden. En nee ik kan het ook niet altijd laten om toch even te laten zien wat er allemaal mogelijk is met Duplo. Soms denkt Sigi, mam ik vind het wel best wat jij laat zien, speel maar lekker verder, ik ga naar mijn keukentje. Haha, daar zat ik dan met duplo te spelen terwijl Sigi dat niet meer boeiend vond. Dan heb je ook nog het knutselen. Helemaal onder de verf, stickers, prittstift en meer. Maar vind hij het leuk? YES! Leert hij er veel van? Ja. Wat leer je je kind dan wel? Veiligheid? Of ook weer niet? Ik laat sigi echt wel een keer vallen, ik ga hem niet alijd opvangen wanneer hij niet goed oplet. Wat leer ik hem wel? Het lopen met een schaar of een mes gericht naar beneden. Niet rennen met eten in je mond en dat slapen belangrijk is zodat je niet meer moe bent en kunt groeien. Elke dag hebben we wel een nieuwe blauwe plek. Hij huilt daar vaak niet eens om. Afkloppen en doorgaan. Ik vind het heerlijk. En hij wordt er zo handig door. Hij weet dat als hij uit balans is dat hij door zijn knieen moet zakken of dat hij iets vast moet pakken. Hij is nu 2 jaar en 5 maanden en meneer loopt zelf de trap omhoog en naar beneden. Ik kan je verzekeren dat hij steiler is dan de gemiddelde trap. Hij is er mee opgegroeid want onze keuken is op de eerste verdieping. Onze traphekjes zijn niet dicht maar ’tegen’. Waarom? Omdat ik er overheen klimmen gevaarlijker vind (zo eng!).

Kinderen weten meer dan je denkt.
Een kindje weet echt al heel veel. En ze horen heel veel. En ook al denk je dat ze je niet horen, dan nog weten ze het vaak al op gevoel. Ze staan ergens in verbinding met jou als ouder.

Spiegelen & emoties
Je kind is lastig, vervelend, huilt, is boos. Als je dat ziet, moet je ook eens naar jezelf kijken op dat moment. Hoe voel jij je die dag? Wat is er gebeurd? Hoe voel jij je vanbinnen? Kun je het gedrag van je kind matchen met jouw eigen gevoel? Kinderen spiegelen. Ze projecteren heel mooi hun gevoel.
Wanneer ik moe ben is Sigi niet te houden. Hij is vervelend, wil niets, laat mij niet met rust. Als ik dan besef dat ik eigenlijk te moe ben valt het kwartje. Ik ga dan even met hem op de grond zitten en dan kijken we even tv. Ja tv, heerlijk even rust en ontspanning. Ook voor mijzelf. Brandweerman Sam is echt wel leuk hoor ;). Nadat ik even iets tot rust ben gekomen praat ik met Sigi. Ik leg hem uit hoe ik mij voel en vraag hem dan om even rustig te zijn. En laat hem dan tijdens het koken nog even tv kijken. Nee daar voel ik mij niet schuldig over. Hij speelt al zoveel, even tv kan best. En ook mama moet zich goed voelen.
Emoties uiten vind ik heel belangrijk. Als ouder laat ik mijn emoties zien. Ik steek het niet weg als ik verdrietig ben, gefrustreerd, vrolijk of boos. Ik vertel het hem dat het zo is. Sigi laat ook zijn emoties zien. Ik vind het geweldig. Als hij boos is zeg ik dat hij op een kussen mag slaan. Is hij druk dan laat ik hem een rondje rennen en heel hard roepen. En dat lucht op. Hij mag huilen. Ik sus niet alles weg. Soms is het iets heel kleins maar dan huilt hij wel 10 minuten. Heerlijk zit hij dan op mijn schoot te huilen. Ik vind het prima, het zal er wel uit moeten. Natasja vult nog mooi aan dat je ook kunt proberen je kind te begrijpen en hem kunt zeggen “Ik luister naar je, ik snap je.”.

Overleggen is mogelijk met kids
Kinderen begrijpen al zoveel. Als ik kijk naar Sigi kan ik echt met hem overleggen. Ik geef hem vaak een keuze. En ja die keuze beperk ik. En ook in het onderhandelen zie ik dat hij het fijn vind om te kunnen kiezen. Ook al is de keuze meestal wel positief voor mij. “Als je dat opeet dan krijg je straks nog wat lekkers”. “Welke broek wil je vandaag aan?”. Hij vind het helemaal super. En wat dat eten betreft, het is een keuze. Als hij iets echt niet wil opeten dan moet dat ook niet. Nee ik ga niets anders maken. En ja ik hou wel rekening met wat hij lekker vind.

Even lekker thuis zijn mag
Na een werkweek hebben veel ouders moeite met het gewoon even thuis zijn. Kinderen worden altijd overal mee naartoe genomen. Soms is het even lekker thuis zijn ook prima. En wanneer een kind zich verveeld is dit goed voor de creatieve ontwikkeling.
Naar de efteling, uit eten, naar een speelhal, er is zoveel te doen tegenwoordig. Maar hoe groot is de qualitytime echt? Of is het thuis samen spelletjes doen, een boomhut bouwen, lekker even wandelen ook lekker? Neem ook rust als gezin. Er zijn al zoveel prikkels in de hedendaagse maatschappijn. Kinderen (en ouders) mogen af en toe even ontladen. Er zijn niet voor niets zoveel burn-outs en depressies. Vroeger op het CIOS zeiden we altijd “Pak die rust”. En dat is nogsteeds zo.

Hoger bewustzijn en van ziel tot ziel
Communicatie op een ander niveau. Communiceren door energie en spiritueel. Natasja vraag ik altijd om hulp wanneer ik het antwoord niet weet of op welk vlak ik het probleem of vraagstuk moet zoeken. Zelf ben ik redelijk intuïtief maar hierbij kan ik wel wat hulp gebruiken. En ik zeg altijd zien is geloven. Ons konijn heeft ze een paar keer geholpen waarbij de dierenartsen niets konden vinden en ons konijn schudde alsof hij een aanval kreeg. En Sigi kan ze ook enorm helpen wanneer hij een keer slecht slaapt, pijn heeft of als hij iets niet snapt zoals naar de opvang gaan toen hij nog klein was.

Nou hoop dat ik jullie een beetje heb kunnen inspireren om anders naar je kind te kijken. Geniet van elkaar en van de kleine dingen. Leef en laat leven. En zo als mijn oma altijd zei: “Laat stil wat stil is.”. En daarmee bedoelde ze dat wanneer een kindje lekker aan het spelen is je het lekker moet laten spelen en niet moet storen. Jij hebt rust en het kind kan lekker ontwikkelen op zijn niveau op zijn manier.

Liefs,